Μπορούμε και μόνοι μας...

Γράφει ο Κλεισθένης.
 
Λίγες σκέψεις για την αντιμετώπιση του αύριο.

Βασικός μοχλός της ανάπτυξης είναι οι δημόσιες επενδύσεις. Η πολιτεία δίνει  τον αναπτυξιακό προσανατολισμό. Ιδιωτικές επιχειρήσεις και επενδύσεις που συμβαδίζουν με τον αναπτυξιακό προσανατολισμό προωθούνται και στηρίζονται απ' την πολιτεία.

Βάση της οικονομικής ανάπτυξης είναι ο πρωτογενής τομέας (γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία κτλ) και μικρές έως μεσαίες μονάδες τυποποίησης κοντά στον τόπο παραγωγής των παραγόμενων προϊόντων. Βασικός στόχος η αυτάρκεια της χώρας και των πολιτών στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης. Η Ελλάδα δεν μπορεί να στηριχτεί σε μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Η χώρα θα στηριχτεί σε πολύ μικρές, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις σε κάθε χωριό, κωμόπολη και πόλη.

Προωθούμε την ανάπτυξη του τουρισμού κάτω από τις περιβαλλοντικές προϋποθέσεις και ενισχύουμε τον εφοδιασμό των τουριστικών επιχειρήσεων με τοπικά προϊόντα ή Ελληνικής παραγωγής. Προωθούμε και διευκολύνουμε την διεξαγωγή παγκόσμιων συνεδρίων σε κάθε πρόσφορο μέρος της επικράτειας.

Κάθε κομμάτι γης οφείλουμε να το καλλιεργούμε ακόμη και τους μικρούς μας κήπους. Κάθε πολίτης μπορεί να γίνει μικροκαλλιεργητής καταναλώνοντας δικά του προϊόντα. Πολλοί δήμοι φυτεύουν στα πεζοδρόμια νερατζιές και καλλωπιστικά δένδρα ενώ μπορούν να τα αντικαταστήσουν με λεμονιές, πορτοκαλιές, ελιές κτλ.

Κανένα μηχάνημα, παλιό ή καινούριο, δεν μένει εκτός λειτουργίας. Όλα στην διαδικασία της παραγωγής.
Ούτε ένα δημόσιο ακίνητο ανεκμετάλλευτο, όλες οι δημόσιες υπηρεσίες στεγάζονται σε δημόσια ακίνητα.
Παράγουμε οτιδήποτε χωρίς να επιδιώκουμε άμεσα το μέγιστο οικονομικό όφελος, αυτό έρχεται συγκεντρωτικά στην κοινωνία. Στοχεύουμε στην εξαγωγή των παραγόμενων εφ' όσον έχει καλυφθεί η εσωτερική ζήτηση, αυτό σημαίνει ότι λαμβάνονται μέτρα για τυχόν τεχνητές ελλείψεις στην Ελληνική αγορά. Πριμοδοτούμε τα παραγόμενα είδη πρώτης ανάγκης, το κόστος αναλαμβάνει η Ελληνική κοινωνία, εφ' όσον τα παραγόμενα αυτά προϊόντα προορίζονται για την Ελληνική αγορά και το κόστος παραγωγής είναι αποτρεπτικό.

Δεν εισάγουμε προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα όταν δεν έχει διατεθεί η Ελληνική παραγωγή. Η αποτροπή αυτών των εισαγωγών μπορεί να γίνει με τελωνειακά μέτρα.

Οι βασικοί τομείς της ενέργειας, ύδρευσης, επικοινωνιών, συγκοινωνιών κτλ είναι στην ιδιοκτησία της πολιτείας, αυτοί οι τομείς δεν επιδιώκουν κέρδη αλλά την βιωσιμότητά τους και την ανάπτυξή τους. Η πολιτεία δεν γίνεται επιχειρηματίας σε άλλες δραστηριότητες, θέτει όμως του κανόνες. Δεν προκρίνουμε τα ΣΔΙΤ. Η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτών μειώνει το επιχειρηματικό ρίσκο των ιδιωτών και λειτουργεί σε βάρος του δημοσίου, εξασφαλίζει την χωρίς ρίσκο κερδοφορία των ιδιωτών και φορτώνει τις ζημίες στο δημόσιο.

Ιδρύουμε  τράπεζα υπό δημόσιο έλεγχο για την χρηματοδότηση πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων με σκοπό όχι το τραπεζιτικό κέρδος αλλά την βιώσιμότητά της.

Προωθούμε την αυταπασχόληση και τις οικογενειακές επιχειρήσεις.

Απλές λύσεις για ασφάλιση και σύνταξη...

Ο Κλεισθένης προτείνει.

Ασφαλιστικό:
 
Καταργούμε τις ασφαλιστικές εισφορές και την υποχρεωτική ασφάλιση. Κάθε Έλληνας δικαιούται δωρεάν παροχές υγείας και φαρμακευτική περίθαλψη. Το κόστος αναλαμβάνει η πολιτεία ορίζοντας μέρος των φόρων για την χρηματοδότηση του ασφαλιστικού. Η πολιτεία φροντίζει έτσι ώστε τα ποσά αυτών των φόρων να υπερκαλύπτουν τις ασφαλιστικές ανάγκες και τα περισσεύματα τοποθετούνται σε ειδικό λογαριασμό για την διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού στο μέλλον. Η υπερκάλυψη δεν μπορεί να είναι εξόχως μεγάλη ούτε χρησιμοποιείται για άλλες ανάγκες.

 
Συνταξιοδοτικό:
 
Όλοι οι Έλληνες δικαιούνται μια εθνική σύνταξη σε ποσό και  ηλικία που θα προσδιοριστεί. Το κόστος αναλαμβάνει η πολιτεία ορίζοντας μέρος των φόρων για την χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού. Η πολιτεία φροντίζει έτσι ώστε τα ποσά αυτών των φόρων να υπερκαλύπτουν τις συνταξιοδοτικές  ανάγκες και τα περισσεύματα τοποθετούνται σε ειδικό λογαριασμό για την διασφάλιση της βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού στο μέλλον. Η υπερκάλυψη δεν μπορεί να είναι εξόχως μεγάλη ούτε χρησιμοποιείται για άλλες ανάγκες.
 

Όσοι θέλουν πρόσθετη σύνταξη μπορούν να μετέχουν σε επικουρικά συνταξιοδοτικά προγράμματα της πολιτείας ή ιδιωτικά πληρώνοντας αντίστοιχα. Η συμμετοχή αυτή, όσον αφορά τα συνταξιοδοτικά προγράμματα της πολιτείας, δεν είναι υποχρεωτική ως προς το ποσό που θα καταβάλλεται ούτε θα καταβάλλεται σε τακτά και ορισμένα χρονικά διαστήματα, όποιος θέλει καταβάλλει το ποσό που θέλει και όποτε θέλει. Η πρόσθετη επικουρική σύνταξη που θα προκύπτει είναι ανταποδοτική.

Και τώρα τι;

Γράφει ο Κλεισθένης.
 

Η τραγική κατάσταση της χώρας είναι γνωστή, οι υπαίτιοι επίσης, λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα, Τι φταίει;
 

Όσοι προβληματίζονται (πιστέψτε με, δεν είναι πολλοί) προσπαθούν να βρουν κοινό τόπο για να αλλάξουν την κατάσταση πλην όμως άδικος κόπος.
 

Η αποστασιοποίηση από την πολιτική και τα κόμματα δυστυχώς δεν έλυσαν το πρόβλημα. Το σύστημα εξουσίας περισσότερο ωφελείται παρά ζημιώνεται.
 

Το ξεπέρασμα των διαχωριστικών γραμμών αριστερά-δεξιά πάλι δεν έδωσε ούτε λύση ούτε προοπτική. Η αποϊδεολογικοποίηση λειτούργησε προς όφελος των εξουσιαστών. (Κάποιοι πιστεύουν ότι η επαναφορά των ιδεολογιών και των διαχωρισμών σε αριστερά-δεξιά θα λειτουργήσει προς όφελος των κοινωνιών. Είναι πιθανό).
 

Όλες οι προσπάθειες που γίνονται με μικροκινήματα, κομματίδια και καπετανάτα περισσότερο εξυπηρετούν παρά απειλούν το σύστημα.
 

Οι προσπάθειες με τις κλασσικές πολιτικές μεθόδους να ανατραπεί το ήδη σαπισμένο οικονομικοπολιτικό σύστημα είναι εκ προοιμίου αναποτελεσματικές. Δυστυχώς το σύστημα είναι πανίσχυρο και δεν "πέφτει" από τα μέσα, πρέπει να χτυπηθεί από τα έξω.
 

Οι λεγόμενοι εξωσυστημικοί λειτουργούν με ήδη αποτυχημένες πρακτικές, ακόμη και οι λεγόμενοι αναρχοαυτόνομοι δρουν υποβοηθητικά στην περαιτέρω ισχυροποίηση και παραμονή του ήδη φθαρμένου και σάπιου συστήματος.
 

Αν θέλει κάποιος να εναντιωθεί στην υπάρχουσα ζοφερή κατάσταση πρέπει να βρει άλλους τρόπους και μεθόδους αντιπαράθεσης με το σύστημα.
 

Η άρνηση συμμετοχής των πολιτών στο σύστημα δεν είναι αρκετή, πρέπει να συνδυαστεί με ενωτική ιδεολογικοπολιτική προσέγγιση, τέτοια που να μην φοβίζει τους πολίτες.
Το σύστημα τρέμει τους ελεύθερους πολίτες. 

Για να είναι ένας πολίτης ελεύθερος πρέπει να είναι τουλάχιστον αυτάρκης στα στοιχειώδη για την επιβίωσή του. Για να είναι ένας πολίτης ελεύθερος πρέπει να ξεχωρίσει τα αναγκαία από αυτά που του επιβάλουν σαν αναγκαία. 

Να μην εξαρτάται απόλυτα, όσον αφορά την διαβίωσή του, από το χρήμα. Σήμερα, ειδικά στις πόλεις, αν κάποιος δεν διαθέτει χρήματα, θα πεθάνει απ' την πείνα, λίγο καλύτερα είναι η κατάσταση σε μερικά μέρη της επαρχίας.
 

Όση περισσότερη αυτάρκεια έχει ένας πολίτης τόσο περισσότερο ελεύθερος είναι. Αντίστοιχα όση περισσότερη αυτάρκεια έχει μία κοινωνία τόσο περισσότερο ελεύθερη και δημιουργική είναι.
 

Όσο μία κοινωνία παλεύει για ελαχιστοποίηση του κόστους και μεγιστοποίηση του κέρδους τόσο θα βυθίζεται στην φτώχεια και την δυστυχία.

 Η ελαχιστοποίηση του κόστους και η μεγιστοποίηση του κέρδους έχουν όρια. Πρέπει να υπάρξει ισορροπία. 

Κοινωνία που δεν παράγει και στηρίζεται στην παροχή υπηρεσιών και τα χρηματοοικονομικά κέρδη είναι καταδικασμένη. 

Πολίτες που παράγουν με γνώμονες την ελαχιστοποίηση του κόστους και μεγιστοποίηση του κέρδους ζημιώνουν τελικά την κοινωνία. 

Τα κόστη και τα κέρδη πρέπει να οριοθετηθούν από τις κοινωνίες έτσι ώστε να είναι παράγοντες μιας καλύτερης ζωής για τα μέλη τους.