Οι “εθνικοί” στόχοι του σήμερα.

Γράφει ο Κλεισθένης.

Πόσο θέλουν να μας τρελάνουν;

Το “σωτήριον” έτος 2010 με χρέος στο 125% του ΑΕΠ
αποκλειστήκαμε απ' τις αγορές, δεν συνέφερε δλδ ο δανεισμός λόγω μεγάλων επιτοκίων ούτε μας δάνειζε κανείς. Τελούσαμε υπό πτώχευση. Το ότι επί της ουσίας έχουμε πτωχεύσει απλά σιγοψιθυρίζεται. Το ότι είμαστε σε κώμα, στην εντατική και μας διατηρούν στην ζωή οι διεθνείς και ντόπιοι τοκογλύφοι “αφιλοκερδώς” βεβαίως-βεβαίως το παραβλέπουν. Το ότι θα ξεπουλήσουμε ότι δημόσια και ιδιωτική περιουσία έχουμε το θεωρούν φυσική εξέλιξη.
Σήμερα οι κυβερνώντες “σωτήρες” διατυμπανίζουν ότι με χρέος 175% του ΑΕΠ θα βγούμε στις αγορές για δανεισμό και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους. Θαύμα! Θαύμα! Δεν μπορούσαμε με 125% μπορούμε με 175%.
Τώρα ποιος κοροϊδεύει ποιον μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε.
Όλα όσα προανέφερα είναι λίγο πολύ γνωστά σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Εκείνο που θα με απασχολήσει είναι η ονομασία, η έξοδος στις αγορές και το ξεπούλημα δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας είναι εθνικοί στόχοι. Η επί χιλιετίες ιστορία της Ελλάδας μας δίδαξε πότε και ποιοι ήταν εθνικοί στόχοι. Είχαν να κάνουν με την ανεξαρτησία της χώρας, με την απελευθέρωση των αλησμόνητων πατρίδων. Το ότι η υποδούλωση της χώρας στους τοκογλύφους είναι εθνικός στόχος πρώτη φορά το ακούω, το ακούω και ανατριχιάζω. Ότι το ξεπούλημα όσων έχουμε είναι εθνικός στόχος μόνο αρρωστημένοι εγκέφαλοι μπορούν να το συλλάβουν. Πόσο απάτριδες, ξεπουλημένοι και αισχροί είναι όσοι τα διαλαλούν; Ντροπή τους.
Είναι γνωστό ακόμη και σε παιδιά του δημοτικού ότι όταν δανείζεσαι περνάς βρόγχο στον λαιμό σου που όποτε θελήσει ο δανειστής θα τον σφίξει πνίγοντάς σε.
Μας λένε ότι με τον δανεισμό της χώρας θα έρθει η ανάπτυξη. Ας το εξετάσουμε λίγο. Ο δανειστής αποσκοπεί στο κέρδος δλδ τον τόκο που προκύπτει απ' το επιτόκιο. Επομένως ο δανειζόμενος πρέπει να παράξει και να κερδίσει όχι μόνο όσα πρέπει αλλά περισσότερα δλδ τους τόκους των τοκογλύφων. Άρα μεγάλο κομμάτι απ' την φημολογούμενη ανάπτυξη θα την καρπωθούν οι τοκογλύφοι.
Φυσικά μπαίνει το ερώτημα, μπορούμε αλλιώς να αναπτυχθούμε, χωρίς τα δανεικά των διεθνών και ντόπιων τοκογλύφων;
Μπορούμε. Υπάρχουν κεφάλαια Ελλήνων στο εσωτερικό και πολύ περισσότερα στο εξωτερικό που παραμένουν εκτός της Ελληνικής οικονομίας. Αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη μιας και επενδυόμενα θα αποδώσουν κέρδη. Κέρδη για τους έχοντες τα κεφάλαια αλλά και κέρδος για την Ελληνική οικονομία δλδ ανάπτυξη.
Ποιος ή ποιοι εμποδίζουν την επένδυση αυτών των κεφαλαίων; Μα φυσικά οι κυβερνώντες “σωτήρες”. Κούρεψαν τα ομόλογα του δημοσίου καταστρέφοντας τους μικροεπενδυτές που αγόρασαν ομόλογα του δημοσίου εμπιστευόμενοι το κράτος δλδ τους κυβερνώντες. Μια τέτοια πράξη φυσικά και εμποδίζει κάποιον σήμερα να σκεφτεί να επενδύσει τα χρήματά του στην Ελλάδα.
Αλλάζουν το φορολογικό κάθε τρεις και λίγο, ποιος σοβαρός Έλληνας που κατέχει κεφάλαια στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό θα αποφασίσει να τα επενδύσει στην Ελλάδα όταν εξαρτάται απ' το πως κοιμήθηκε το προηγούμενο βράδυ ο “υπουργός” των οικονομικών;
Οι κυβερνώντες “σωτήρες” δεν σκέφτονται πως θα βοηθήσουν την επιχειρηματικότητα αλλά πως θα “ξεζουμίσουν” τον Έλληνα για να πληρώνουν τα δανεικά στους τοκογλύφους.
Η γάγγραινα της γραφειοκρατίας καλά κρατεί, τα κομματόσκυλα στα κέντρα αποφάσεων αναξιοκρατικά, το ρουσφέτι ζει και βασιλεύει, η δημόσια διοίκηση διαλύθηκε, οι νέοι επιστήμονες μετανάστευσαν, η υπερφορολόγηση εξάλειψε κάθε διαθέσιμο για κατανάλωση εισόδημα κτλ.
Η αλόγιστη και αδικαιολόγητη οικονομική επιβάρυνση κάθε επιχείρησης χάριν της δήθεν εξόφλησης του χρέους καταστρέφει τους ήδη υπάρχοντες επιχειρηματίες πόσο μάλλον να υπάρξουν καινούριες επιχειρήσεις.
Εξόφληση του χρέους, κάτι που κανένας δεν πιστεύει ότι πρόκειται να γίνει, θα παραμείνουμε χρεωμένοι εμείς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τα δισέγγονά μας κτλ. Η διαδικασία είναι ατέρμονη, δανειζόμαστε για να εξoφλούμε δανεικά αυξάνοντας το χρέος. Έλεος.
Πάνε γι άλλες πολιτείες, το διαβατήριο ανά χείρας και γεια χαρά. Εμείς που θα μείνουμε θα έχουμε “εθνικούς” στόχους την έξοδο στις αγορές και το ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
Νά 'χουμε τουλάχιστον υγεία γιατί σήμερα με τον απίθανο υπουργό υγείας δεν είναι να αρρωσταίνει κανείς, τον έφαγε η “μαρμάγκα”.

Η πολυδιάσπαση και οι θεραπαινίδες.

Γράφει ο Κλεισθένης.
Αυτοί που κατέχουν την εξουσία μαζί με τους κυβερνώντες ξέρουν πολύ καλά το παιγνίδι, αλίμονο σε όσους πείθονται

και παρασύρονται. Τζάμπα ξεροσταλιάσαμε στην πλατεία, τζάμπα φάγαμε τόνους ληγμένα χημικά, τζάμπα ξυλοφορτωθήκαμε ανηλεώς.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μία πολυδιάσπαση του πολιτικού συστήματος. Πολλοί πίστεψαν ότι επίκειται η πτώση του, η πτώση του σάπιου και διεφθαρμένου οικονομικοπολιτικού συστήματος. Πόσο λάθος έκαναν. Έγκαιρα και προφητικά είχα τονίσει ότι τα συμβαίνοντα δεν είναι προάγγελοι της ψυχορραγίας του συστήματος, είναι αντεπίθεση του συστήματος με όλα τα μέσα.
Δημιουργήθηκαν τα κλασσικά αναχώματα και οι εφεδρείες με την μορφή κομματιδίων που μοναδικό σκοπό έχουν την στήριξη του συστήματος στον κίνδυνο πιθανής πτώσης του. Άλλοτε ο ένας άλλοτε ο άλλος οι “διαφωνούντες” στηρίζουν τις καταστροφικές επιλογές του συστήματος αφού στην ουσία δεν διαφωνούν με τα συμβαίνοντα απλά προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά και να στηρίξουν το σύστημα όταν τους ζητηθεί. Ανεξαρτητοποιούνται δήθεν διαφωνώντας με τον κομματικό τους χώρο (παλιό και νέο) που οι ίδιοι δημιούργησαν προστρέχοντας στα μεγάλα μαντριά όπου και θα επιβιώσουν πολιτικά αλλά θα προσφέρουν και τις υπηρεσίες τους στο σύστημα, στο σύστημα που τους άνδρωσε, στο σύστημα που τους εξέθρεψε.
Η θεατρική παράσταση δεν έλαβε τέλος, ήδη πολλοί ετοιμάζονται για την μεγάλη επιστροφή στην ασφάλεια των μεγάλων και πανίσχυρων μαντριών. Ίσως δεν το κάνουν άμεσα, μετριούνται τα ψηφαλάκια που χρειάζεται για να περάσει κάθε νόμος-έκτρωμα, αν φτάνουν της συγκυβέρνησης αυτοί διατυμπανίζουν τις δήθεν διαφωνίες τους, αν δεν φτάνουν τότε σαν θεραπαινίδες προσφέρονται υπερψηφίζοντας. Το παιγνίδι είναι παλιό και καλοστημένο. Όταν θα δοθεί το “σύνθημα” τότε όλοι, μα όλοι, θα ενταχθούν χάριν της πατρίδος βεβαίως-βεβαίως, για να μας ξανασώσουν. Θα υπακούσουν στο σάλπισμα της παράταξης, για τη πατρίδα “ρε γαμώτο”.
Τα κομματίδια που δημιουργήθηκαν καθώς και οι δήθεν ανεξάρτητοι, χρησιμοποιούνται κατά περίσταση, άλλοτε για να ψηφίσουν στην βουλή άλλοτε για να πλαισιώσουν τα κόμματα που η εξουσία προετοιμάζει για την κυβέρνηση.
Αν παρόλα ταύτα οι εξελίξεις δεν ελέγχονται τότε υπάρχει ο επερχόμενος αστέρας, αφού υποστεί τις αναγκαίες μεταλλάξεις θάναι πανέτοιμος για την συνέχιση της επιβίωσης του συστήματος. Από αστέρες; τύφλα νάχει ο ουρανός.
Όσο περιμένουμε από τους άλλους να μας σώσουν τόσο αυτοί οι άλλοι θα μας κάθονται στον σβέρκο. Όσο προσκαλούμε τα "τζάκια" να μας σώσουν τόσο αυτοί θα μας καίνε σαν καυσόξυλα.

Ίδωμεν.

Της αλήθειας ...

Κατέχεις την αλήθεια, κατέχω την κι εγώ,
εσύ την παραχώνεις, εγώ τη διαλαλώ.
Την χτίζεις σε μπουντρούμι, σε υπόγειο υγρό,
στον ήλιο στον αγέρα εγώ την διασκορπώ.

Ο ήλιος με τ' αγέρι την φυλακή γκρεμίζουν,
του σκοταδιού την ήττα γιορτή πανηγυρίζουν.
Η αλήθεια ξεπροβάλει, τα λάβαρα ανεμίζουν,
η άνοιξ' ήρθε πάλι, ανθοί μοσχομυρίζουν.

Εμείς και οι άλλοι.

Γράφει ο Κλεισθένης.
Στην μικρή μας Ελληνική κοινωνία καθώς και σε όλες τις άλλες υπάρχουμε εμείς και οι άλλοι.
Εμείς που γεννηθήκαμε φτωχοί και οι άλλοι, αυτοί που
γεννήθηκαν πλούσιοι.
Για τους πλούσιους ας γράψει κάποιος άλλος, εγώ γράφω για 'μας τους φτωχούς.
Ανάμεσά μας, των φτωχών, υπάρχουμε εμείς και οι άλλοι. Εμείς που συνειδητά παραμείναμε φτωχοί και οι άλλοι που πάσχισαν με κάθε τρόπο, θεμιτό(;) ή αθέμιτο, να γίνουν πλούσιοι.
Για αυτούς που πάσχισαν να πλουτίσουν ας μιλήσουν άλλοι, εγώ μιλώ για 'μας που παραμείναμε συνειδητά φτωχοί. Η επιδίωξή μας ήταν, είναι και θα είναι η αξιοπρεπής διαβίωση. Μας ολοκληρώνει το πάθος για μόρφωση, για δικαιοσύνη και ανθρωπιά.
Εμείς δεν επιδιώξαμε ποτέ να γίνουμε εξουσιαστές ενώ αντίθετα οι άλλοι απέκτησαν, διατήρησαν και πασχίζουν με κάθε μέσο να διατηρήσουν την εξουσία.
Εμείς είμαστε πάντοτε απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία. Μην ξεγελιόμαστε, κάθε εξουσία, δεξιά, αριστερή ή όπως αλλιώς την ονομάσουμε καταπιέζει τον άνθρωπο. Έχοντας νοιώσει στο πετσί μας την καταπίεση, αντιδρούμε, κριτικάρουμε, αντιστεκόμαστε σε κάθε εξουσιαστή. Δεν μετέχουμε στο πολιτικό παιγνίδι, δεν βοηθούμε κανέναν να αποκτήσει εξουσία. Το κάνουν οι άλλοι. Εμείς στέκουμε πάντοτε απέναντι.
Συνυπάρχουμε με όλους τους άλλους, απλά δεν ταυτιζόμαστε μ' αυτούς. Αποκτούμε και διαχειριζόμαστε μόνο τα αναγκαία, τα απαραίτητα.
Η εξουσία για να υπάρξει χρειάζεται εξουσιαζόμενους. Τίποτε δεν μπορεί να μας κάνει εξουσιαζόμενους αν δεν το θελήσουμε.

Και μια πικρή αλήθεια. Οι φτωχοί που πλούτισαν όταν γίνουν εξουσιαστές φέρονται πολύ χειρότερα απ' τους άλλους που ήσαν ήδη πλούσιοι. Οι Νέγροι της Αμερικής όντες σκλάβοι έλεγαν, “η βουρδουλιά από μαύρο επιστάτη πονάει περισσότερο, αυλακώνει βαθύτερα”.

Σκληρό αλλά αληθές.

Γράφει ο Κλεισθένης.

Δεν δέχομαι καμία συγνώμη από αυτούς που αιματοκύλισαν την Ευρώπη, κατέστρεψαν την Ελλάδα και κατέσφαξαν τους Έλληνες.

Πως έπρεπε οι κάτοικοι των Λιγκιάδων να υποδεχτούν τον γερμανό πρόεδρο; με σφραγισμένα τα πορτοπαράθυρα και μαύρες σημαίες. Να αδιαφορήσουν επιδεικτικά για την παρουσία του καθώς και για την παρουσία όλων των γερμανοτσολιάδων που τον συνόδευαν.
Αυτό του αξίζει όχι μόνο σ'αυτόν αλλά και σε κάθε εκπρόσωπο του βαρβαρότερου λαού της Ευρώπης, τους γερμανούς.
Καμία συμπάθεια, κανένα έλεος, καμία αποδοχή της υποκριτικής συγνώμης τους.
Καλύτερα να μην ξαναπατήσει κανένας εκπρόσωπός τους στα ιερά και αιματοβαμμένα Ελληνικά χώματα.
Ποτέ ας μη μας δώσουν το κατοχικό δάνειο, τις πολεμικές αποζημιώσεις, να πάνε στον διάολο και να μας αφήσουν ήσυχους να πορευτούμε με την φτώχεια μας και την Ελληνική αξιοπρέπεια.
Ναι! Είμαι αντιγερμανός μέχρι κόκκαλο, μέχρι το μεδούλι. Όχι σήμερα αλλά απ' όταν γεννήθηκα.
Η καλύτερη αντιμετώπιση των γερμανών είναι η πλήρης απαξία, η πλήρης αδιαφορία για κάθε τι γερμανικό, για κάθε τι που κάνουν ή σκέπτονται. Αυτοί δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Παρέμειναν ναζί και θα παραμένουν σκοταδιστές μέχρι να εξαφανιστούν από προσώπου γης.
Ας πάρουν τον μπαχ, τον μπετόβεν και τον βάγκνερ, την βαρβαρότητα και την απανθρωπιά τους και να πάνε στον διάολο, Ναι! Στον διάολο.
Δεν προσέφεραν τίποτε θετικό, τίποτε καλό στην ανθρωπότητα, είναι ένας λαός βαρβάρων, ένας λαός βανδάλων, ένας λαός που έφερε, φέρνει και θα φέρνει καταστροφές, είναι ένας άχρηστος λαός για την ανθρωπότητα.
Τα όσα προπαγανδίζουν οι γερμανόδουλοι περί δήθεν πολιτισμού και προσφοράς τους είναι απλά ψεύδη, ήταν, είναι και θα είναι βάρβαροι και απολίτιστοι.
Σκληρό αλλά αληθές.

Στον λύκο ή στο τσιγκέλι;

Γράφει ο Κλεισθένης.
Ουκρανολόγοι, Ρωσολόγοι, διεθνολόγοι και κάθε καρυδιάς καρύδι αναλύουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων τα
συμβαίνοντα στην Κριμαία. Το τι ακούμε δεν περιγράφεται.
'Αλλοι, φιλοδυτικοί, καταδικάζουν την Ρωσική παρέμβαση-επέμβαση στην Κριμαία, άλλοι, Ρωσόφιλοι, ζητωκραυγάζουν υπέρ του Πούτιν.
Μερικές παρατηρήσεις που θα μας βοηθήσουν σε πιο σωστά συμπεράσματα.
Ποιος είναι ο Πούτιν; Ένας από τους πιο πιστούς υπηρέτες της διαβόητης KGB. Δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις.
Ποιοι ανέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στην Ουκρανία; Φιλοδυτικοί, τζιχαντιστές, ναζιστές και λοιποί γνωστοί και μη εξαιρετέοι. Δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις.
Οι Ουκρανοί βρίσκονται μεταξύ της σφύρας και του άκμονος. Με ποιον να πάνε; ποιον να εμπιστευτούν; ποιος θέλει το καλό τους;
Κανένας απ'όλους αυτούς, οι μεν Ρώσοι επιθυμούν την προσάρτηση Ουκρανικών εδαφών για περαιτέρω εκμετάλλευση οι δε την ένταξη της Ουκρανίας στα δεσμά της Ε.Ε για ευκολότερη εκμετάλλευσή της.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Ο ισχυρισμός για ύπαρξη ενός αντιδυτικού πόλου που θα εξασφαλίζει τα δίκαια όσων υφίστανται την δυτική καταπίεση είναι ανεδαφικός. Η Ρωσία δεν μπορεί ούτε θέλει να παίξει αυτό τον ρόλο. Θυμόμαστε παλιότερα την ύπαρξη της σοβιετικής ένωσης και τα όσα μύρια υπέφεραν οι λαοί-δορυφόροι απ' το καθεστώς της που δήθεν αποτελούσε το αντίπαλο δέος του ιμπεριαλισμού. Δυστυχώς ο ιμπεριαλισμός δεν είναι μόνο η κατάληξη του άκρατου καπιταλισμού αλλά και η απόρροια κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος που έχει υπέρ το δέον ισχύ.
Η μοίρα των λαών που δεν αυτοαποφασίζουν είναι δεδομένη, υπόδουλοι στην μια ή την άλλη δύναμη. Το δίλημμα μ'αυτόν ή με τον άλλον δεν έδωσε ούτε πρόκειται να δώσει λύσεις στα λαϊκά αιτήματα για δημοκρατία και ανεξαρτησία. Η θέση ούτε μ'αυτόν ούτε με τον άλλον αλλά με 'μένα ίσως, παρά τις δυσκολίες, δώσει φιλολαϊκές εξελίξεις για κάθε λαό. Όλα τα άλλα είναι απλώς κουβέντα να γίνεται.